Week 4/5 the emergency room! 😷

Zondag 19-05-19: Vandaag stond op de planning ons tripje naar Meteora! En wat had ik daar toch zin in. We moesten al vroeg ons bed uit want rond 7 uur vertrok te trein richting Athene om vervolgens daar over te stappen op de trein naar kalambaka. Deze reis zou ongeveer 5 uur duren. Jaa we zouden er toch iets voor over moeten hebben. Maar goed met een beetje slapen en wat series kijken zijn we de reis goed doorgekomen! Helaas zat deze dag ook vol tegen slagen. Er zou namelijk op ons treinkaartje een cijfer moeten staan voor de zitplaatsen die we in de trein zouden hebben, maar deze stonden er helaas niet op. Dit zorgde ervoor dat we vaak op plekken zaten van andere mensen en we weer even verder moesten zoeken naar een nieuw plekje. Uiteindelijk was er een erg lieve man die tegen ons zei blijf maar zitten waardoor we dus niet meer hoefde te verplaatsen. Eenmaal aangekomen stond er niemand met een bordje waar onze namen op zouden moeten staan, ja hoor zal je altijd zien. Dus na wat heen en weer gebeld te hebben kwam er toch nog een hele lieve man die ons een privé rondleiding gaf door de bergen en kloosters van Meteora. Nou deze man heeft onze dag weer helemaal goed gemaakt! We hebben 3 mooie kloosters bezocht en natuurlijk heel erg genoten van het mooie uitzicht. Op de terug weg eigenlijk weer hetzelfde verhaal vooral verplaatsen in de trein dus daartussen door maar lekker een serietje gekeken. Eenmaal terug waren we erg moe en was het dan ook tijd om lekker ons bed in te duiken.

Maandag 20-05-19: Vandaag begon ons avontuur om de emergency room! ik was super benieuwd. Op de emergency room staan 6 bedden met gordijnen ertussen en er is een aparte kamer die eigenlijk bedoeld is voor het hechten van wonden of het nemen van biopsies. Maar er worden ook handelingen uitgevoerd door plastisch chirurgen zoals een wenkbrauw lift of het weghalen van wratten, dus eigenlijk van alles wat. Wij vonden het apart dat dit op de emergency gebeurd maar goed. Omdat het Metropolitan een privé ziekenhuis is is het hier minder druk dan in een normaal ziekenhuis. Dit komt omdat mensen hier eigenlijk gelijk afrekenen en niet iedereen kan dit betalen. De dag begon met het ophalen van ons nieuwe pak, deze was helemaal donker blauw dus je kleurtje kwam er goed in uit. De dag begon rustig. Wat we nu vooral hebben gezien dat zijn veel botbreuken bij kinderen, dat lijkt hier wel lopende band werk. We mochten beginnen met het leren maken van een ECG en zoals gewoonlijk het meten van de vitale functies. Verder is het vooral meekijken hoe een infuus word geplaatst en er word vooral veel bloed geprikt. De artsen op de afdeling geven veel uitleg en zijn altijd in voor een praatje. Ook de verpleegkundigen spreken hier redelijk goed Engels dus dat is ook wel een groot voordeel. Eenmaal terug in het appartement waren onze twee nieuwe huisgenoten aangekomen! Hoe meer mensen hoe beter. We hebben ze het appartement laten zien en even met zijn alle kennisgemaakt. 

Dinsdag 21-05-19: Ook vandaag begon onze dag heel rustig. Dat hoort natuurlijk ook bij de spoedeisende hulp. Het kan het ene moment erg druk zijn en het andere moment erg rustig. Vandaag was ook vooral weer een mee kijk dag. Even later kwam er een meisje binnen dat was flauwgevallen, het was dus tijd voor het maken van een ECG en het meten van de vitale functies. Ook werd er gelijk een infuus geplaatst en werd er zoals gewoonlijk bloed geprikt. Ik zag 2 artsen de (behandel) kamer inlopen en ben er maar snel achteraan gelopen. Eenmaal daar kwam ik erachter dat de plastisch chirurg een wenkbrauw lift ging uit voeren bij een vriendin van hem. Ik kreeg een hele anatomie les van hem en mocht dan ook assisteren en kreeg bij alles wat hij deed hele fijne uitleg. Als eerst maakte hij een erg diepe snee tot aan de schedel. Hij liet me ook nog even voelen hoe hard het was. En toen ging hij de snee weer dicht hechten, ook hierbij kreeg je weer alle uitleg en heb ik vandaag toch wel erg veel geleerd! Ik mocht de anatomie nog een keer benoemen en later vroeg hij dat als we zin hadden we nog een keer mochten komen in het andere gebouw bij een grotere operatie. Dat wilde ik natuurlijk graag! Dit was alweer het eind van de middag, dan merk je dat de tijd ineens echt voorbij vliegt. 

Woensdag 22-05-19: Het was weer eens erg rustig in de ochtend, dit is meestal het geval hier. Maar toen werd er ineens een Nederlandse vrouw binnen gebracht! Mevrouw had last van hartklachten en was flauwgevallen op de Acropolis. Dit was pas mevrouw haar eerste dag dus het was erg sneu allemaal. Mevrouw vond het zo fijn om even Nederlands te kunnen praten en voor ons was dit toch ook wel erg apart. We maakten weer en ECG bij mevrouw en meten haar vitale functies. Dit is eigenlijk wat we de hele dag door doen. Vitale functies meten en een ECG maken. Later op de dag kwamen er nog wat botbreuken voorbij en was het daarbij ook vooral helpen met het verband erom heen wikkelen. De orthopeed die vandaag dienst had laat je ook wel veel helpen en wilt het ook leuk om alles nog even extra uit te leggen. Dus dat was helemaal top! Tegen het eind van de middag vertelde de hoofd verpleegkundige mij dat er een grote hoofdwond gehecht ging worden. Hij vroeg of ik mee wilde kijken en natuurlijk zeg ik hier geen nee tegen. Toen ik aankwam dacht ik dat het nog wel mee viel tot dat de arts de hoofdwond even uitspreidde. Wat een joekel zeg! Hierbij kreeg ik ook weer de fijne uitleg en ondertussen wist ik hoe hij de hechtingen vastmaakte. Ook vroeg hij me weer om wat anatomie van de scalp. En deze wist ik inmiddels goed te benoemen. Eenmaal thuis heb ik zoals gewoonlijk weer lekker op het dak gelegen met Mirda een meisje uit ons complex, dit is altijd erg gezellig. 

Donderdag 23-05-19: Vandaag was het wat drukker op de zaal. En leek het er meer op dat er wat echte spoedgevallen aan de hand waren. Er was een meisje van 13 flauwgevallen op de badkamer, reageerde amper en leek ook niet veel mee te kregen. Er kwamen allerlei artsen langs en soms weet je gewoon niet meer wie wie is omdat alles door elkaar heen loopt. Het meisje kreeg een infuus en moest meteen foto's laten maken van haar nek. Toen het meisje terug kwam leek het wat beter te gaan. Ze reageerde weer normaal en ook de foto's, waren in orde. Even later kwam er een man binnen met verdenking van een stroke (beroerte). De man zijn mond was schuin getrokken en hij kon zijn hele linker kant amper bewegen. Hier werden dan ook met spoed twee infusen geplaatst en na wat oefeningen moest meneer meteen door de scan heen. Even later was er weer iets aan de gang in de behandel kamer, er werd een abces (heel erg groot) weg gehaald uit iemand zijn rug. En hierna werden ook al zijn wratten verwijderd. Het abces rook je erg goed. De procedure was goed te volgen, helaas wat dit de eerste arts die ons niet echt een uitleg kon geven omdat hij niet goed Engels sprak. De procedure duurde erg lang en bijna iedereen die keek liep op een gegeven moment ook weg. Ik vond dat ik dat niet kon maken dus bleef ik toch nog maar even kijken. En toen mocht ik uiteindelijk ook nog de laatste stukjes wegsnijden heel gaaf! Later kwam er ook nog een man binnen die was gevallen op de trap. Omdat de (behandel) kamer nog bezet was moest meneer gewoon in een bed op de spoed gehecht worden. Daarna was er een kindje met een breuk in zijn arm. Weer een andere orthopeed die ons erg veel uitleg gaf over de rotaties van de arm en ik moet zeggen dat ik dit toch wel allemaal erg interessant vond! Het was inmiddels alweer 14:00 en dus voor ons tijd om naar het strand te gaan! 

Vrijdag 24-05-19: Vandaag hebben we gekozen om een dagje een beetje uit te slapen en later ben ik weer lekker op het dak gaan liggen. Al moet ik zeggen dat het vandaag behoorlijk heet was op het dak en ik mezelf zeker om de 15 minuutjes nat moest maken. Zara heeft ook nog 30 minuutjes op het dak gelegen maar die vond het wat te heet. Later in de middag zijn we naar de shopping mall geweest, dit is natuurlijk altijd goed. We liepen in de liddl en kwamen Nerea een meisje uit Spanje tegen. Ze vroeg ons of we vanavond zin hadden in een drankje at bolivar beach en hier zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Eenmaal daar was het al super gezellig en inmiddels had ik al een goeie band opgebouwd met Sara en Mirda omdat we vaak samen op het dak lagen. Na was spelletjes ben ik nog gezellig meegegaan naar Bolivar. Zara vond het na wat drankjes wel genoeg en is terug gegaan naar boven. Toen we terug waren hebben we bij de meiden ook nog wat drankjes en spelletjes gedaan. Het was een super gezellige avond/nacht geweest. 

Zaterdag 25-05-19: Vandaag zouden we met de Nederlandse dames de grot gaan bezoeken waar ik het al eerder over heb gehad. Dit zouden we om 16:00 gaan doen, we zouden daar blijven slapen en de volgende dag de berg op gaan met de kabelbaan. Ik had vannacht erg kort geslapen omdat ik door de hitte en het licht ook niet meer kon slapen na vannacht. Ik heb nog even met iedereen op het dak gelegen en lekker na gepraat en tegen 15:00 zijn we aangelopen naar de metro. In de auto was het erg warm en ik had dan ook wat last van misselijkheid (was dan ook mijn eigenschuld) We gingen naar het plaatsje Nea Makri hebben daar een klooster bezocht, de grotten en zijn erna lekker een hapje gaan eten. Na het eten zijn we nog lekker 4 km langs het strand en de boulevard gelopen en daarna lekker ons bed ingekropen. Daar was ik inmiddels ook wel aan toe. 

Zondag 26-05-19: Vandaag was het dus de bedoeling om met de kabelbaan de berg op te gaan. We zijn eerst langs allemaal mooie plekjes gereden en hebben een drankje gedaan bij het meer van Marathonas. Eenmaal aangekomen bij de kabelbaan ging deze niet omdat er van 07:00 tot 19:00 aangewerkt zou worden. We zijn met de auto naar boven gereden en hebben toch nog even kunnen genieten van het uitzicht. Volgend weekend gaan we een 2de poging wagen! Tegen het eind van de middag zijn we weer terug gekeerd met de metro naar ons huisje. Het was helaas het laatste weekend van de meiden uit Spanje dusja.. tijd voor een drankje maar weer. Het idee was weer naar Bolivar te gaan maar even later stootte ik mijn hoofd erg hard tegen het plafond auw... Daarna had ik al snel last van misselijkheid en was erg vermoeid. We zijn lekker hier gebleven en dat vond iedereen eigenlijk ook al wel leuk genoeg. Toen ik in bed lag en nogmaals moest overgeven dacht ik misschien toch aan een lichte hersenschudding. Tegen 07:00 ging het nog niet goed en heb ik besloten om een dagje thuis te blijven van stage. 

Maandag 27-05-19: Zoals ik net al benoemde ben ik vandaag dus niet naar stage geweest. Dit betekende dat Zara dus ook thuis moest blijven en hier voelde ik me wel een beetje schuldig over. Gelukkig vond ze het zelf niet zo erg. Na een dagje van veel slapen was het tijd om afscheid te nemen van de vrienden die bij de Spaanse meiden logeerde. Dit was erg jammer. Ik ben nog even meegelopen tot het bushokje om zelf ook even een frisse neus te halen maar gaan elkaar zeker nog een keer zien! Ik ben daarna mijn bed ingekropen want dit even eruit had me toch niet zo veel goeds gedaan. 

Dinsdag 28-05-19: Ook vanochtend voelde ik mij nog niet helemaal goed dus we hebben besloten om nog een dagje rust te pakken. Tegen het eind van de middag voelde ik me weer een beetje de oude en ben ik nog even p het dak gaan liggen in de schaduw. Toevallig was nu bijna iedereen uit ons complex op het dak dus dit was toch nog even erg gezellig.

Woensdag 29-05-19: Vandaag was het weer tijd voor stage, eenmaal aangekomen was het weer erg rustig zoals alle ochtenden eigenlijk. Er kwamen later op de dag twee kinderen binnen. De eerste kwam rond een uurtje of 12:00 en was erg bang. Hij was ongeveer 5 jaar en was eigenlijk alleen maar aan het huilen. Hij moest verdoofd worden en zoals verwacht ging dit heel erg moeizaam. De behandelkamer was nog bezet en dus gebeurde dit gewoon op de spoed. Het kindje krijste het uit en was zo sterk dat ze hem met 6 man tegen moesten houden om de verdoving te zetten. Dit gaat echt door je heen, ik vond het heel naar. Na de verdoving en tijdens het hechten was het kindje weer wat rustiger. Het andere kindje krijste het ook weer echt uit, nou dit is me echt bijgebleven. De artsen zijn allemaal zo benieuwd naar wat je nog allemaal gaat doen en wilt doen in Griekenland en staan ook allemaal klaar met hun tips. Er is zelfs een arts die best een keer mee naar de beach bar wilt. Dat is toch te grappig. Ook hij vertelde over zijn Erasmus ervaringen van vroeger. Ik denk dat we bijna een uur lang gekletst hebben. Later die avond was het tijd om afscheid te nemen van de Spaande meiden. Hier had ik dus echt geen zin in! De een moest nog zoveel afmaken dat ze pas tegen 01:00 thuis kwam en dus om 02:00 haar hele koffer nog moest pakken. En ja hoor om 03:00 kwam de taxi. Zoals je al kunt verwachten heb ik dus geholpen met de koffers pakken samen met de Spaanse meiden uit ons appartement. Na alles snel te hebben gepakt kwam de taxi al wat eerder aan en was het dus echt tijd voor afscheid. De meiden wilde ook niet weg dus er zijn wel wat traantjes gevallen. Tegen 03:15 lag ik dan ook eindelijk in mijn bed en om 07:00 mocht ik er weer uit.

Donderdag 30-05-19: Mijn ochtend begon met het kletsen met de orthopeed, ik ben erachter gekomen dat ik orthopedie toch wel heel erg interessant vind. Dit iets was ik eigenlijk niet had verwacht. Hij heeft me een uur lang allerlei uitleg gegeven over rotaties en het terug zetten van de botten. Ook ja super top zag die dat ik last had van mijn rug zetten zijn hand neer en je hoorde mijn rug kraken. Dat voelde even goed. Hij vroeg me telkens of ik mee wilde kijken en mocht dan ook op bepaalde punten drukken bij de patiënten om te kijken waar de pijn zat. Na een uur kletsen liep ik toch nog even snel de behandelkamer binnen en daar was een voorhuid operatie bezig. Beetje awkward dat ik zo laat binnenkwam met mijn kalimera! (goedemorgen). Later op de ochtend werd er nog een wratje weggehaald op het been van een mevrouw en werd er gepraat over een neuscorrectie. Er zat een vrouw in de wachtruimte met een grote brandwond (van de zon). Ook het schoonmaken zag er zo pijnlijk uit. Mevrouw moest over 3 dagen terug komen en kreeg een chirurgische ingreep aan haar been. Later op de dag kwamen er nog 2 kinderen binnen met allebei een breuk in de voet. Deze werden beide geplaatst met gips alleen aan de voetzool. Hier word eigenlijk nooit iemand helemaal ingegipst zoals in Nederland. De reden die ze hiervoor geven is dat de breuk niet kan verplaatsen, dus dat het niet nodig is om iemand helemaal in het gips te zetten. Aan het eind van de dag heb ik nog even gekletst met de arts die ook de Erasmus heeft doorlopen en later zijn we lekker naar het strand vertrokken!

Vrijdag 31-05-19: Vandaag was het onze bedoeling om nog een dagje op het strand te liggen. Ja ja we moeten echt even werken aan ons kleurtje. Maar helaas er werd gewerkt aan de tram trein en de bus dus top dat ze dat allemaal op een dag plannen. Deze optie viel dus weg. Ik heb even op het dak gelegen en daarna hebben we besloten om even het centrum van Piraeus in te lopen. Ik heb me redelijk ingehouden en alleen een nieuw geurtje gekocht. We hebben in de avond lekker wat eten besteld en hebben samen een filmpje gekeken. 

Vanaf volgende week zit ik 4 dagen in de OK, i am so excited! Ik ben benieuwd wat we allemaal te zien gaan krijgen en met wie we mogen meelopen. Ik was even wat later met het plaatsen van mijn blogg omdat het drukke maar gezellige dagen waren en er steeds iets tussen kwam. De tijd vliegt veel te snel voorbij voor mijn gevoel, want we zitten al op de helft. Volgende week zal ik weer optijd zijn!

Tot volgende week.

Liefs Jasmin!